Κρήτηθε(ν)

Κρήτηθε(ν) (Α)

επίρρ. από την Κρήτη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < Κρήτη + επιρρμ. κατάλ. -θε(ν) (πρβλ. Πίση-θεν, Σπάρτη-θεν)].